سرگئی زیموف، یکی از متخصصان این مجموعه محیط زیستی که اداره پارک را بر عهده دارد، هم اکنون با آوردن جانورانی چون گوزن قطبی، اسب وحشی و گاومیش کوهان دار، که روزگاری ساکنان اصلی این منطقه بودند، سرگرم بازسازی زیستگاه ماموت ها است.
وی می گوید: وظیفه من آماده کردن سامانه اکوسیستم ماموتها و فراهم کردن یک زیستگاه نمونه برای آنها است و تا اینجا موفق شده ام. بنابراین اگر کسانی پیدا شوند که دیوانه وار در پی بازآفرینی ماموتها باشند، ما آمادگی داریم.
بفرمایید این هم یک بچه ماموت!
ایریتانی در آزمایشگاه خود در ژاپن می گوید نسبت به کامیابی خود در بازآفرینی ماموت در ۵ سال آینده خوشبین است. نقشه او اینست که با درآوردن یک “تخم-یاخته” از یک فیل و جایگزین کردن «دی ان ای» یک ماموت یخ زده این کار را پیش ببرد. از نظر تئوری به این صورت جنینی به وجود خواهد آمد که می توان آن را در رحم یک فیل کاشت و پس از ۲۲ ماه منتظر زاده شدن نخستین ماموت بود.
فکر این که یک نمونه از چنین جانوری پیچیده و اجتماعی را بازآفرینی کنیم و در محیطی تنها و مجزا آن را رها کنیم تا بزرگ شود، عجیب است. این جانور چه نوع زندگی خواهد داشت و تا چه اندازه با محیط خود نامتجانس خواهد بود؟ از سوی دیگر دیرین شناسان و متخصصان محیط زیست نگرانی های اساسی نسبت به منطق این کار و مسائل اخلاقی پشت این طرح ابراز داشته اند. آنها همچنین این پرسش را مطرح کرده اند که آیا بهتر نیست چنین بودجه ای را به مصرف بهبود شرایط زیستی جانوران در حال انقراض برسانیم؟ به گفته ایریتانی این طرح توسط دانشگاه کینکی و موسسه های پژوهشی روسی و ژاپنی سرمایه گذاری شده است.
دانیل فیشر، از بخش موزه دیرین شناسی دانشگاه میشیگان که تاکنون سه ماموت یافته شده در منطقه پیش از یخبندان سیبری را تشریح کرده است، می گوید برای یافتن یک تخم-یافته ای با شرایط خوب و مناسب که به درد کلون کردن بخورد، هنوز باید در جستجو بود.
دی ان ای به هم ریخته
آدریان لیستر، استاد بخش دیرین شناسی موزه تاریخ طبیعی لندن همین دیدگاه را بازتاب می دهد. او می گوید دی ان ای ماموت به هم ریخته است و در عین حال نگرانی خود را از محیطی که این جانور پشم آلود خانه خود خواهد خواند ابراز می دارد. وی می افزاید: «زیستگاه ماموت کمابیش نابود شده است واصلاً برای همین هم هست که نسل آن چندین هزار سال پیش منقرض شد. زیرا آن گونه چمنزاری که زیستگاه این جانور در شمال بود، دیگر وجود خارجی ندارد. بنابراین ناگزیر هستیم آن را در محیطی مانند قفس نگاه داریم.»
او گفت در این صورت ماموتی خواهیم داشت پشم آلود اما با هیکلی استخوانی. وی افزود که ماموت ها مانند فیل ها جانورانی بسیار اجتماعی و با رفتارها و الگوهای ارتباطی پیچیده هستند.
«تصور کنید چنین جانداری با این روحیه اجتماعی را بخواهیم تک و تنها بزرگ کنیم. اساساً غیرقابل تصور است. این جانور چه زندگی نامتجانسی خواهد داشت.»
بازنگری
نادیا لوسکوتوف، رئیس بخش دانشهای بازآفرینی در باغ وحش هنری دورلی اوماها در نبراسکا پیش تر توسط ایریتانی و گروهش استخدام شده بود. پروفسور ایریتانی از او دعوت کرد دستیاری او را در دانشگاه کینکی بر عهده گیرد و در سال ۲۰۰۹ سخنرانی هایی درباره زیست شناسی محیط های حفاظت شده ارائه دهد. در این هنگام بود که وی متوجه شد که ایریتانی می خواهد او تخم-یاخته های فیل را برای پژوهش و آبستنی مصنوعی رحم ماموت جمع آوری کند. نادیا لوسکوتوف احساس کرد نمی خواهد بخشی از این طرح باشد.
او می گوید: به نظر من هزینه ها و منابع لازم برای چنین طرحی تضمین نشده بود. من بیشتر ترجیح می دادم هر چه سرمایه و منابع و تخصص در این زمینه هست به مصرف حفاظت جانوران در حال انقراض برسد تا در راه بازآفرینی گونه هایی که از میان رفته اند.
با وجود بحث و جدل در اطراف این طرح، ایریتانی قصد دارد تابستان آینده و به سیبری برود تا شاید بتواند بافت های ماموت با کیفیت بهتر پیدا کن
نظر يادتون نره لطفا...
معرفی اعضای سایت